میگو در آکواریوم - قوانین مراقبت ساده

میگو در آکواریوم حداقل به اندازه ماهی و لاک پشت نگهداری می شود. این ساکنان اکواریوم زیبا هیچ وقت در تغذیه و پرستاری نیازی ندارند، بنابراین می توانند از حیوان خانگی ایده آل برای آکواریوم های مبتدی استفاده کنند. اگر رژیم دما مشاهده می شود، آنها به سرعت در حال افزایش می باشند و به ندرت بیماری می گیرند.

میگو در آکواریوم - گونه

تمام بی مهرگان را می توان به صورت شرطی به گونه تقسیم کرد، آنها را در رابطه با نوع یا سطح دسترسی موجود در فروش طبقه بندی می کند. میگو آکواریوم شفاف کمتر از Neocaridina denticulata گیلاس ارزان با رنگ روشن است. ظاهر تزئینی چنین گونه هایی مانند:

  1. Neocaridina سفید. این نیز به دلیل سفید پوشیده از سفید و سفید براق است.
  2. Caridina spongicola. میگو - "ارلکین" با یک رنگ پریده رنگی در اندونزی و متعلق به گونه های ترسناک تربیت شده است.
  3. لندر مودستس میگو خنجی شبیه به سرطان رودخانه است به عنوان اندازه و رنگ پوسته.
  4. کاردینال یک نژاد بزرگ، به دلیل هزینه بالای آن نخبگان در نظر گرفته شده است. در افراد این گونه، یک پوسته تیره بورگوندی یا قهوه ای با نقاط روشن و متضاد است.
  5. کاربوسویک Macrobrachium و MonoDon Penaeus. میگوهای طولانی بالایی و ببر آمریکایی متعلق به افراد زیادی است که در معرض طغیان قرار می گیرند.

میگو گیلاس در آکواریوم

نوع میوه های آب شیرین Neocaridina denticulata sinensis به عنوان گیلاس نامیده می شود، زیرا در رنگ قرمز و صورتی رنگ روشن و رنگارنگی دارد. با توجه به آنچه که ساده ترین مطالب محسوب می شود، آن را با هر دو آکواریوم تازه کار و افراد با تجربه تجربه می کنید. میگوهای گیلاس در آکواریوم می توانند همسایگان ماهی یا دیگر بی مهرگان با توجه به ویژگی های این گونه، تبدیل شوند:

  1. با گذشت سن، رنگ سرخ شده گیلاس تغییر می کند به یکی از مهم تر است. این نشان دهنده مشکلات سلامتی نیست، اگر چه در تمام گونه های دیگر تغییر رنگ پوسته سیگنال در مورد وجود برخی از انواع بیماری است.
  2. مردان و زنان دارای خواص متفاوت هستند. اگر اولین بدن بدن کوچک و فعالیتی را افزایش دهد، دومی آنها را در اندازه بزرگ می کند و زندگی آرام زندگی را هدایت می کند.
  3. میگو در یک آکواریوم از قبیل گیلاس بهتر است که در ظروف با پوشش گیاهی سرسبز و زنده بماند. بسیاری از گیاهان و مهاجران بلند قد به آنها کمک می کنند آرامش فرزندان خود را رشد دهند.

میگوهای آبی در آکواریوم

میگوی آبی ببر در سال 2007 در جنوب چین ترسیم شد: قیمت هر فرد بالاتر از رنگ اشباع پوسته آن است. میگو آبی در آکواریوم مستلزم صاحب تجربه و توانایی وی برای حفظ یک خط ژنتیکی با کیفیت بالا است. هنگام پرورش ببر آبی باید در نظر گرفت که رنگدانه آبی اغلب به ارث برده نمی شود. این گونه دوست دارد به خوردن غذاهای دریایی یخ زده یخ زده، لوبیا و کدو سبز.

میگو آکواریوم زرد

میگو قارچ زرد می تواند در یک آکواریوم با حجم 10 لیتر زندگی کند و به طور عالی در آب نرم و سخت احساس کند. به علت کمبود ایمنی، به علت پراکنش خراب شده، باید آن را به صورت دوره ای با قرص اسپورالین تغذیه کرد. میگوهای داخلی در آکواریوم به صورت مسالمت آمیز رفتار می کنند، به طوری که آنها می توانند به گونه های غیر تهاجمی همسایه تبدیل شوند.

میگو ببر در آکواریوم

در مقایسه با تمام گونه های فوق، میگو هایی که به گونه های آکواریوم اشاره می کنند، ببر ها عاری از پوشش گیاهی و خاک را دوست ندارند. اما آنها محتویات چوبی را در بستر ظرف نگه می دارند، که از آنها مواد مغذی دریافت می کنند. افراد این گونه دارای ستون فقرات در پشت و شکم هستند و رنگ اصلی می تواند یکی از سایه های زیر باشد:

میگو در آکواریوم - محتوا

ظرفیت نگهداری حیوانات خانگی، میگو نامیده می شود. از آنجایی که بی مهرگان دوست دارند زندگی منحصر به فرد را رهبری کنند، بهتر است پناهگاه های تزئینی و grottos را از پلاستیکی امن در ظروف قرار دهید. مشکل اصلی که در روشن شدن جزئیات نحوه حاوی میگو در آکواریوم است، فیلتر کردن است. در یک فیلتر از هر نوع می تواند خود را به عنوان میگو و جوان، بنابراین تنها گزینه ممکن است اسفنج معمولی است.

آغازگر برای میگو آکواریوم

انتخاب پوشش برای پایین مخزن به همان اندازه مهم نیست که برای ایجاد یک بیوسفر برای ماهی است. اگر ماهی ماهر کوارتز را به شدت تحمل کند، برای بی مهرگان کاملا بی خطر است. تنها سه معیار برای درک آنچه برای میگو در یک آکواریوم به عنوان خاک ضروری است وجود دارد:

  1. فساد اندازه ذرات خاک نباید بیش از 2 تا 5 میلیمتر باشد. لبه های تیز می تواند پوسته یا اندام را آسیب برساند.
  2. سایه شاید این کاملا بصری باشد، اما در پس زمینه خاکستری، میگو به نظر می رسد زنده تر باشد.
  3. ضخامت لایه. مواد ریختنی یا مجله برای اندازه گیری لایه ای از 2-3 سانتی متر توصیه می شود.

دمای آب برای میگو در آکواریوم

میگو می تواند در دمای 15 تا 30 درجه سانتیگراد زندگی کند و برای تغییر شرایط دما استفاده شود. هنگامی که آنها را به یک ظرف جدید انتقال می دهید، شما نیاز به جمع آوری آب در آکواریوم دارید و نیم ساعت قبل از شروع حیات حیوانات خانگی صبر کنید. از آنجایی که آنها ارگانیسم های زنده سرماخوردگی را در نظر می گیرند، در دمای 18 درجه سانتیگراد و فعالیت آنها پایین تر می رود، فعالیت های متابولیک بدن نیز کاهش می یابد. دمای میگو در آکواریوم، اگر به گونه های سولاوسی اشاره دارد، نباید زیر 24 درجه سانتی گراد بماند، زیرا این گونه تنها گونه های ترموفیلیکی محسوب می شود.

سازگاری از میگوهای آکواریوم

تمایل به تنوع زیستن ساکنان آکواریوم دیر یا زود از هر گونه پرورش دهنده حاصل می شود. میگو های چند گونه ای در داخل یک آپارتمان یا خانه از هر نوع سبک بسیار غیر معمول هستند. میگو در یک آکواریوم مشترک باید مطابق با قوانین زیر ترکیب شود:

  1. ایجاد میگو هیبرید نباید هدف همزیستی گونه های مختلف باشد. چنین آزمایش هایی اغلب منجر به ظهور افراد زشت با جهش می شود.
  2. ساده ترین راه برای درک اینکه اگر میگو برای ساکن بودن به عنوان همسایگان مناسب باشد تعیین این است که آیا آنها به یک گونه متعلق باشند. فیلترکنها، مانند حیوانات خانگی گروه سروت یا سولاوسی، در کنار نمایندگان گروه مشابه احساس راحتی می کنند.
  3. میگوهای بزرگ نباید در همان مخزن با میگوهای کوچک زندگی کنند. گونه هایی از قبیل Caridina breviata، Neocaridina palmata و Caridina maculate می توانند بچه های دیگر میگو را بخورند یا حتی نمایندگان بزرگسالان را بخورند.

مراقبت از میگو در آکواریوم

استقامتی به این حیوانات خانگی کمک نمی کند در مراقبت های خود غریب. آنها می توانند در آکواریوم های تقریبا هر اندازه ای زندگی کنند و حداقل نیاز به ظرفیت روشنایی داشته باشند. کارشناسان توصیه می کنند که چگونه میگو در آکواریوم مراقبت کنید:

  1. کنترل سطح اکسیژن اگر بی مهرگان نسبت به ترکیب شیمیایی آب بی تفاوت باشند، کمبود اکسیژن می تواند بر میزان ایمنی بدن تاثیر بگذارد، بنابراین زیستگاه باید هوادهی شود.
  2. تضعیف اسیدیته محیط زیست. سطح هلو سطح آب کتین کیتین را از بین می برد زیرا میگو ها دوست دارند در یک آکواریوم با یک محیط خنثی یا قلیایی زندگی کنند. به همین دلیل، آب نرم، غنی شده با نمک های کلسیم، برای آنها خطرناک است.

میگوهای آکواریوم چه می خورند؟

در شرایط طبیعی این موجودات همهجانبه هستند: آنها از طریق جلبک های مرده، برگ های افتاده، میکروارگانیسم ها و تقریبا تمام مواد آلاینده به آب می خورند. غذا برای میگوهای آکواریوم می تواند به همان اندازه بی تکلف و متنوع باشد که برخی از گونه های آن آب را آلوده نکنند. رژیم غذایی بستگی به شرایط زندگی میگو دارد:

  1. مونو آکواریوم اگر بی مهرگان یک یا چند گونه بدون ماهی زندگی کنند، آنها نیاز به یک بخش اضافی از غذای ویتامین دارند. محصولات غذایی اصلی عبارتند از جلبک و کرم خونی.
  2. در یک مخزن با ماهی. در چنین محیطی محیطی، میگو یک متخصص می شود، غذای دریافتی را که ماهی ها خورده اند نمی گیرند. او جلبک دریایی را بر روی شیشه می کوبد، عملکرد تمیز کننده را انجام می دهد، اما می تواند یک ماهی مرده بخورد.

چگونه میگو در آکواریوم ضرب شود؟

میگو به ارگانیسم های زنده دویچه اشاره می کند، بنابراین برای نسل پسران یک زوج متشکل از یک مرد و یک زن مورد نیاز است. به لحاظ بصری، به دلیل تفاوت در اندازه افراد، آنها دشوار نیستند: زن دارای دم و محدب گسترده ای است. تولید میگو در آکواریوم در چند مرحله انجام می شود:

  1. دستیابی به بلوغ جنسی توسط زن. در زیر قسمت دم، تخم مرغ زرد وجود دارد که در آینده آن را شسته و خیس می کند. بهمعنای نعناع شروع به ترشح فرومون، که باعث می شود که مردان در آزار و اذیت دخالت داشته باشند.
  2. انقباض بین مردان. شرکای بالقوه می توانند بدانند که کدام یک از آنها در طول مبارزات شایسته است که پدر شود، سپس برنده دانه های خود را به سوی دم به سوی زن می آورد.
  3. توسعه تخم های بارور شده. میگو در آکواریوم تخم مرغ ها را تا 4-6 هفته نگه می دارد: دوره خاص بستگی به دما و حضور نمک در آب دارد.
  4. تولد لاروهای میگو پس از تولد، آنها از طریق 12 مرحله توسعه، قبل از آنها مانند میگوهای بالغ تبدیل می شوند.

بیماری میگو در آکواریوم

مثل ماهی و لاک پشت ها، میگو ها به طیف گسترده ای از بیماری های ناشی از عفونت یا مراقبت نامناسب حساس هستند. گاهی اوقات، به منظور پیدا کردن که چرا میگو در آکواریوم می میرند، لازم است به طور مداوم تمام طیف وسیعی از علل احتمالی را حذف کنید. تشخیص بیماریهای غیرمترقبه برای مبتدیان مشکل خواهد بود، اما لازم به ذکر است که فهرستی از حداقل موارد اصلی وجود دارد:

  1. ویروس های خرچنگ. به طور ناگهانی، بیماری خود را آزار دهنده، عدم اشتها، تغییر رنگ به یک لحظه تیره تر و انقباض رشد می کند. از آنجا که درمان وجود ندارد، فقط می توان از اقدامات پیشگیرانه برای تقویت ایمنی با تغذیه مناسب و مکمل های ویتامین استفاده کرد.
  2. عفونت های ناشی از باکتری های بیماری زا. به نظر می رسد که آنها در مقابل زوال وضعیت آب و یا اختلال در سلامت بدن از بی مهره - به عنوان مثال، از دست دادن ضربه یا اندام. در طول درمان، تراکم میگو هر گونه گونه در آکواریوم باید کاهش یابد و رژیم غذایی باید به منظور کاهش بخش ها تجدید نظر شود.
  3. بیماری های قارچی میکوز از این بی مهرگان برای انسان ها خطرناک است، زیرا برای خود میگو، در عرض 2 روز، 100٪ مرگ و میر را ایجاد می کند. در آکواریوم ظاهر می شود، قارچ های آب را به داخل بافت های ساکنین آن می اندازند و لارو را از بین می برند.
  4. بیماری هایی که ناشی از تغذیه و سموم فقیر است. ترکیب آب تغییر یافته و کمبود مواد مغذی سبب ایجاد "سندرم پوسته پوسته پوسته نرم" می شود، سطح آن آسیب پذیر می شود و خود میگو هم می خورد.
  5. عفونت با انگل. میگو در آکواریوم می تواند در معرض شیوع حملات انگلی قرار بگیرد که به علت آب های راکتیو و یا دمای بالای آنها رخ می دهد. فعالیت خود را با اضافه کردن یک پروبیوتیک به آکواریوم سرکوب کنید.