سازگاری اجتماعی و روحی

اجتماعی شدن و سازگاری اجتماعی و روانی یک فرد به معنای انطباق فرد با عوامل مختلفی است که در ارتباط با حوزه فرهنگی، روحی و اجتماعی قرار دارند. به عبارت ساده - یک فرد باید به رخدادهای اطراف و فعالیت خاص یا محیطی متصل شود و شروع به کار کند. دو مولفه از این مفهوم نشان می دهد که یک فرد در معرض سازگاری رفتاری (اجتماعی) و شخصی (روانی) است.

انواع سازگاری اجتماعی و روانشناختی

این شاخص نشان دهنده توانایی شناخت واقعیت اطراف است، اما در عین حال، رابطه با دیگران و توانایی های مختلف را به تصویر می کشد. در طول انطباق، یک فرد شیء است که در هنجارها و سنت های موجود در جامعه را درک می کند، پذیرفته و آن را در نظر می گیرد.

انطباق اجتماعی و روحی فرد می تواند مثبت باشد، به این معناست که فرد به طور موفقیت آمیز به محیط اجتماعی و همچنین منفی منجر می شود که منجر به سوءاستفاده ناکافی می شود. روند سازگاری می تواند صورت گیرد، هم داوطلبانه و هم اجباری. معمولا سه مرحله اصلی مشخص می شود: آشنائی، جهت گیری و اعتماد به نفس.

دیدگاه های مختلفی در مورد مشکل سازگاری اجتماعی و روان وجود دارد، اما تجزیه و تحلیل آنها منجر به نتیجه گیری های مهمی شده است. اساس این مفهوم، ارتباط شخصیت و محیط اجتماعی است که می تواند ویژگی های سیستم های کار را درک کند. فردی که اعتیاد آور است می تواند بر محیط اجتماعی تاثیر بگذارد تا آن را تغییر دهد. توانایی انطباق مستقیم مستلزم ویژگی های شخصیتی و ویژگی های شخصیتی است که بالقوه را تشکیل می دهند. شایان ذکر است که بلوغ بالاتری از فرد، بیشتر شانس پذیرش موفقیت آمیز است.

معیارهای سازگاری اجتماعی و روانی

این شاخص را می توان به دو معیار تقسیم کرد: هدف و ذهنی. گروه اول شامل شاخص است که نشان می دهد موفقیت در یادگیری و کار، اجرای وظایف و الزامات تعیین شده، و همچنین موقعیت فرد در تیم و وضعیت آن است. معیارهای ذهنی عبارتند از حضور علاقه به کار خود و تمایل به توسعه مداوم، و همچنین تعامل سازنده با دیگران و در دسترس بودن اعتماد به نفس کافی.

در نتیجه، من می خواهم بگویم که در جهان مدرن، سازگاری اجتماعی و روانی یک آموزش پیچیده است که با ویژگی های فردی فرد و موقعیت در جامعه ارتباط دارد.