تصور کنید که کودک شما یک پیام برای شما گذاشت. او نمی تواند همه چیز را به طور مستقیم بگوید، اما او واقعا می خواهد شما را بداند ...
مامان، من یک نوجوان هستم، می ترسم فردا به مکتب بروم، زیرا کسی در کنار من خندید، و من کاملا مطمئنم که آنها به من خیره شده اند.
مامان، من یک نوجوان هستم، نه یک کودک، نه یک بزرگسال، نه ... مشخص نیست که چه کسی. پس کی من هستم ؟؟ حتی "دوره بلوغ" به نظر من به همان اندازه بی ادب و عجیب و غریب، و ... به طور کلی - که با این عبارت آمد؟
مامان، من یک نوجوان هستم، و چیزی برای بدنم اتفاق می افتد. چیزی که من واقعا دوست ندارم آنها به من گفتند، باید بخوانند، دوستان نیز در مورد آن صحبت می کنند، اما هنوز هم ناخوشایند است. همانطور که انتظار می رود، اما ناخوشایند، و این است ... و هیچ چیز نمی تواند متوقف شود ...
مامان، من یک نوجوان هستم چه چیزی واقعا نمی تواند متوقف شود؟ من مانند قبل می خواهم به یک گهواره گوش کنم تا کودک باشم، اما این دیگر جامد نیست، یا ...
مامان، من یک نوجوان هستم بیا، ما صحبت خواهیم کرد اگر چه، ما چه می توانیم صحبت کنیم؟ پس از همه، شما آخرین نسل است، و زمان هنوز ایستاده است. من - شخصیت پیشرفته (شخصیت!)، من می دانم که چقدر لازم است، اما نه. و شما در حال حاضر پشت قطار عقب افتاده. و بیهوده ... این تاسف است که من واقعا نمی توانم صحبت کنم.
مامان، من یک نوجوان هستم، و آنچه را که انجام می دهم، باید نگران نباشید، زیرا نظر من در مورد صحت تصمیمات من است.
مامان، من یک نوجوان هستم، و دوستان من تنها حمایت از این زندگی کثیف، اما ... شما قطعا این را درک نمی کنند.
مامان، من یک نوجوان هستم چگونه نگاه کنم؟ چه اتفاقی میفته؟ و برای شام چه؟ شاید به چیزی کمک کنی؟ مامان، من آن را انجام خواهم داد. فقط فریاد نزن
مامان، من یک نوجوان هستم، و این نوجوان خیلی شما را دوست دارد. ما یکبار یکدیگر را درک خواهیم کرد. بیایید در آغوش بگیریم