چه کسی با این واقعیت استدلال می کند که نفوذ فروید در توسعه روانشناسی به عنوان یک علم غیرممکن است؟ این مرد چیزهایی را که ممکن است مورد بررسی قرار داده است، اما فروید یک وجوه حقیقی اساسی در فلسفه روانکاوی شخصیت ایجاد کرد؛ در واقع، این نظریه توسط او توسعه یافت. در ادامه، این روش توسط A. Adler، K. Young و همچنین توسط Neo Freudians E. Form، G. Sullivan، K. Horney و J. Lacan توسعه یافت. تا به امروز روش روانکاوی به طور گسترده ای در روانشناسی مورد استفاده قرار گرفته است تا مشکلات حل تعارض و اصلاح شخصیت را حل کند.
مفهوم روانکاوی
برای یک صد سال از وجود روانکاوی، بیش از یک مدرسه و جهت وجود دارد. مدارس اصلی معمولا:
- نظریه کلاسیک فروید؛
- روانشناسی نفس؛
- روانشناسی سپتیک لاکان
- روانکاوی ساختاری Kohut؛
- رویکرد متقابل؛
- روانکاوی بین ذهنی؛
علاوه بر این، خود روانکاوی به سه حوزه اصلی تقسیم می شود:
- تئوری روانکاوی شخصیت اولین و مهمترین ایده های انسانی در روانشناسی است. این معمولا در چارچوب روانکاوی کلاسیک بر اساس فروید در نظر گرفته می شود، اما می تواند برای هر مشتق از آن استفاده شود. به عنوان مثال، در روانشناسی تحلیلی توسط یونگ یا روانشناسی فردی توسط آدلر.
- روانکاوی همچنین به عنوان یک روش برای بررسی انگیزه های پنهان فعالیت های انسانی دیده می شود که از طریق انجمن های آزاد بیان شده توسط بیمار بیان می شود. این جنبه است که اساس فلسفه روانکاوی فروید است.
- البته روانکاوی مدرن به عنوان یک روش درمان اختلالات روانی مختلف مطرح است که به دلیل اختلاف بین خواسته ها و واقعیت ها بوجود می آید.
مفاهیم مکانیسم های دفاع (جایگزینی، تحرک، نفی، و غیره)، مجتمع ها (ادیپوس، الکترا، نابرابری، کاستاریسم)، مراحل توسعه روانشناختی (دهانی، مقعد، فالیک، پنهان، ژنیتال) برای اهداف روانکاوی معرفی شدند. فروید همچنین یک مدل توپوگرافی و ساختاری روان را ایجاد کرد. مدل توپوگرافی، حضور آگاهی و بخش های ناخودآگاه را پیش بینی می کند، و مدل ساختاری، حضور سه جزء - شناسایی (ناخودآگاه)، خود (هوشیاری) و سوپراگو (جامعه درون فرد) را نشان می دهد.
ناخودآگاه در روانکاوی
فروید در هر دو مدل پیشنهادی روان، به ناخودآگاه (Id)، که بر پایه انرژی فرد است، نقش مهمی ایفا کرد. این جزء شامل غرایز ذاتی است که باعث تشویق فرد برای رضایت از نیازهای طبیعی و به دست آوردن لذت می شود. فروید معتقد بود که ناخودآگاه بخش عمده ای از روان انسان است. این او کسی است که مردم را می کشد تا آنچه را که می خواهند با هر هزینه ای به دست بیاورند، و مجبور کردن آنها را به انجام اقدامات غیرمجاز و غیرقانونی. اگر هیچ بخش دیگری از روان وجود نداشته باشد، در جامعه هیچ هنجاری و قاعدهی وجود نخواهد داشت، آنها نمیتوانند عمل کنند.
خوشبختانه، ناخودآگاه با اجزای آگاهانه Ego و Superego، که اجازه می دهد تا اجرای اعدام ها را به رویداد مناسب (Ego) منتقل کند یا حتی عملکرد را تحت ممنوعیت قرار دهد، با این تفاوت که با استانداردها یا آرمان ها (Superego) مطابقت ندارد. فروید معتقد است که ناخودآگاه (Id) و درجه بالاتر آگاهی (Superego) در حال واریانس هستند، از این رو
با وجود استفاده گسترده از روانکاوی برای مقاصد عملی، او همچنین منتقدان زیادی دارد. بسیاری از افراد از بیانیه فروید درباره عصبهای عمومی تحریک شده اند، دیگران این ایده ناخودآگاه را کنترل نمی کنند و شخصیت را کنترل می کنند، در حالی که دیگران دیدگاه خصمانه ای از نظریه روانشناختی انسانی دارند. به طور خلاصه، همه ادعا می کنند که روانکاوی فروید می تواند به شرح زیر بیان شود: او هر گونه اقدام انسان را به توجیه می کند، با اشاره به غریزه، اخراج از فرد، تمایل به کار در خود برای جلوگیری از آرزوهای منفی.